Ta książka jest jak mistrzowski pokaz sztuki magicznej. Czytelnik (choć oczywiście ani trochę w magię nie wierzy!) jak dziecko daje się zwieść iluzji. Zafascynowany, ulega sprytnym sztuczkom autora, brnie coraz głębiej w kreowany przez niego świat, a potem dziwi się, że tak łatwo dał się nabrać, i śmieje z własnej naiwności. Na koniec jednak zostaje z dziwnym poczuciem, że właściwie sam już nie wie, gdzie przebiega granica między rzeczywistością a iluzją. Bo czy świat, w którym żyjemy, nie jest tak naprawdę światem wyczarowanym z kapelusza przez zręcznego magika? Wyśmienita lektura dla starszych i młodszych opatrzona znakomitymi ilustracjami Piotra Fąfrowicza.

Jaki jest sposób na prawdziwą wakacyjną przygodę? Oczywiście poszukiwanie skarbu! Podczas banalnie zapowiadających się wakacji z rodzicami dwaj jedenastoletni bohaterowie tej książki trafiają pewnego dnia na tajemniczy ślad... Drążąc temat, poznają niezwykłą historię wypełnionej złotem organowej piszczałki, która zaginęła podczas II wojny światowej. Wraz z młodą pilotką motolotni postanawiają rozszyfrować zagadkę i odnaleźć ukryty skarb, co wcale nie jest proste. Po drodze trafiają na rozmaite przeszkody. Zapał i dociekliwość chłopców udzielają się także ich rodzicom oraz pastorowi i jego żonie.Ta historia to nie tylko beztroska zabawa. Książka stawia młodego czytelnika w obliczu poważnych problemów moralnych, pokazując, jak wielka krzywdę można człowiekowi wyrządzić przez niesprawiedliwe zarzuty i jak ważne jest naprawianie popełnionych błędów.

Sztuka w Polsce 1945-2005 to - jak pisze autorka - podręczny przewodnik. Anda Rottenberg w zwięzły sposób opisuje sztukę i życie artystyczne ostatnich sześćdziesięciu lat, a całości dopełniają noty biograficzne artystów, krytyków, kuratorów i organizatorów życia artystycznego mających duży wpływ na dzieje polskiej sztuki powojennej. Jej linię rozwojową opisuje autorka nie abstrakcyjnie, ale w powiązaniu z rzeczywistością minionego półwiecza. Ukazuje przede wszystkim przemiany w sztuce współczesnej i tych twórców, którzy wnieśli do niej coś nowego. Dzięki tej książce nurty, kierunki, wybitne postaci i zjawiska alternatywne układają się w całość i tworzą logiczny ciąg. Anda Rottenberg nie tylko przedstawia historię sztuki współczesnej w Polsce, ale uczy patrzeć na nią i pomaga zrozumieć nowe zjawiska artystyczne. Książka jest świetnie opracowana edytorsko i bogato ilustrowana (ok. 500 fotografii dzieł sztuki),oprócz rozbudowanego indeksu osób zawiera słownik terminów. [...] nasycona informacjami książka Andy Rottenberg jest praktycznie pierwszą (choć trudno w to uwierzyć) syntetyczną prezentacją sztuki polskiej ostatnich 60 lat. [...] Tekst napisany jest wartko, żywo, bez cienia pseudokrytycznego żargonu. Autorka nie kryje swych upodobań i sympatii, ale też potrafi obiektywnie ukazać cała panoramę zjawisk. Książka napisana jest z pasją, ale bez ideologicznego zacietrzewienia. Połączona z przewidywanym, bardzo obfitym materiałem ilustracyjnym, powinna się stać podstawowym, bardzo potrzebnym, kompendium wiedzy o sztuce w Polsce drugiej połowy XX i początków XXI wieku. (z recenzji wydawniczej Marii Poprzęckiej)

Zaniedbana, pustoszejąca wioska, skąd wszędzie jest za daleko i gdzie nawet nie odbiera się telewizji, to cały świat jedenestoletniego Iwo i grupki jego przyjaciół. Pewnego razu w tym ponurym miejscu zaczynają się dziać dziwne, trudne do wyjaśnienia rzeczy, które z każdym dniem coraz bardziej przypominają koszmarny sen. [...]. - Ta znakomita, mroczna powieść trzyma w napięciu już od pierwszych zdań i zarazem przepełnia czytelnika energia pozytywnych uczuć. [z okł.]

Książka porusza trudny problem, z którym zmaga się dziś coraz więcej rodzin. Jej bohaterka, dziesięcioletnia Marta marzy o normalnym domu. Wprawdzie ma wokół siebie wspaniałych, kochających ludzi, którzy otaczają ja miłością i uwagą, a jednak czuje się bardzo samotna i nikomu niepotrzebna. To dlatego, że jej rodzice żyją w dwóch osobnych światach, zajęci własnymi sprawami. Czy jest jakiś sposób, by się na chwilę zatrzymali i pomimo dzielących ich różnic dostrzegli to, co naprawdę ważne?