Nastoletni Maciej Łańko, pozbawiony rodzinnego ciepła, podobnie jak mitologiczny Telemach rusza w świat. Z internatu przeprowadza się do domu wuja i ciotki. Jednak niesłusznie oskarżony o kradzież musi wyruszyć w kolejną podróż po Polsce w poszukiwaniu szczęścia, przygody i swojego miejsca w życiu. Czy, mimo wielu trudności, odnajdzie je w Bieszczadach u boku swojego przyjaciela Joja – poszukiwacza piątej strony świata?
Nastoletni Maciej Łańko, pozbawiony rodzinnego ciepła, podobnie jak mitologiczny Telemach rusza w świat. Z internatu przeprowadza się do domu wuja i ciotki. Jednak niesłusznie oskarżony o kradzież musi wyruszyć w kolejną podróż po Polsce w poszukiwaniu szczęścia, przygody i swojego miejsca w życiu. Czy, mimo wielu trudności, odnajdzie je w Bieszczadach u boku swojego przyjaciela Joja – poszukiwacza piątej strony świata?
Dramat Powstania Warszawskiego to jedno z tych wydarzeń, które wpisało się na trwałe w najnowsze dzieje Polski. Wpisało się aktem bezprzykładnego męstwa żołnierzy i mieszkańców okupowanej stolicy, walczących krwawo i ofiarnie przez upiornie długie 63 dni przeciw przygniatającej przewadze hitlerowskiego Wehrmachtu, policji, oddziałów SS, różnorodnych formacji umundurowanych morderców i kryminalistów wyspecjalizowanych od lat w ludobójczych akcjach...
Zasadnicza ekspansja osadnicza przypada na schyłek panowania króla Kazimierza Wielkiego oraz królowej Jadwigi. W roku 1361 król nadał rozległe dobra rycerskiemu klanowi rycerzy przybyłych z Węgier – Piotrowi i Pawłowi Balom, którzy założyli kilkadziesiąt miejscowości wzdłuż żyznej doliny Hoczewki. W środkowym dorzeczu Sanu ziemię bieszczadzką kolonizowali śląscy Kmitowie i morawscy Herburtowie. W II poł. XIX wieku powstają w okolicach Bieszczadów pierwsze na świecie kopalnie ropy naftowej, budowane są również linie kolejowe łączące Węgry z Galicją. W czasie II wojny światowej polskie Bieszczady były areną walk między wojskami niemieckimi, oddziałami słowackimi, Armią Czerwoną oraz UPA a polskim podziemiem niepodległościowym (AK – NSZ), a po wojnie pomiędzy UPA a Wojskami Ochrony Pogranicza, funkcjonariuszami Urzędu Bezpieczeństwa i innymi organami władzy państwowej polskimi i radzieckimi. Działały tu m.in. oddziały partyzanckie Adama Winogrodzkiego, Józefa Pawłusiewicza, Mikołaja Kunickiego i Antoniego Żubryda. Od wiosny 1943 roku nasiliły się pierwsze walki polskiego podziemia (AK oraz partyzantki polsko-radzieckiej) ze zbrojnym ramieniem Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów – UPA, która dopuszczała się wówczas mordów na ludności cywilnej, grabienia i palenia wsi, porywania mieszkańców. W latach 1955–1969 jednostki ludowego Wojska Polskiego brały udział w budowie dróg w Bieszczadach. Żołnierze pracowali przy budowie tzw. Dużej obwodnicy bieszczadzkiej w latach 1955–1962, biegnącej z Leska przez Baligród, Jabłonki, Cisną, Wetlinę, Ustrzyki Górne, Smolnik do Leska. Pracowali również przy budowie tzw. Małej obwodnicy bieszczadzkiej biegnącej przez Hoczew, Polańczyk, Czarną, Ustrzyki Dolne do Leska. Ta obwodnica budowana była w latach 1962–1969[9]. Budowę dróg w których uczestniczyły jednostki Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego upamiętniają umieszczone przy budowanych drogach płyty z napisami.
