Tom 78 składa się z dwóch zasadniczych części, z których pierwsza zawiera materiały niepublikowane wcześniej przez Kolberga, a druga – przypisy źródłowe do wydanej przez niego monografii. Na końcu tomu zamieszczono aneks oraz bibliografię i indeksy. Na osobnych wkładach znalazły się ilustracje. Wśród materiałów niepublikowanych dominują pieśni. Podobnie jak w tomie 22, mają one różnorodny charakter, od obrzędowych (weselnych), poprzez pieśni powszechne o bardzo różnorodnej tematyce, po religijne i dziadowskie. Włączono też do suplementu zachowane zapisy pieśni patriotycznych, których publikacja nie była możliwa ze względu na cenzurę, a także utwory wykonywane w miastach i we dworach regionu łęczyckiego. Pieśni mieszczańskie i szlacheckie Kolberg zamieszczał zwykle w swoich monografiach w oddzielnym rozdziale, jednak w tomie 22 pominął je zupełnie. Stosunkowo skromne są pozostałe materiały z Łęczyckiego: jedna opowieść ludowa, dwa krótkie teksty towarzyszące zabawom, drobne zapiski dotyczące wierzeń, krótki słowniczek oraz spis nazwisk, które Kolberg traktował, podobnie jak wyrażenia, jako element języka.  Na drugą część tomu składają się przypisy źródłowe do tomu opublikowanego w XIX wieku, w tym do rozdziału „Kujawy” zamieszczonego przez Kolberga na końcu monografii. Odnoszą się one do poszczególnych stron i wierszy, a także do poszczególnych ustępów i numerów pieśni. Zawierają informacje o zachowanych rękopisach i ich autorstwie, notach lokalizacyjnych oraz różnicach między drukiem a wersją zanotowaną w manuskrypcie. W Łęczyckiem, podobnie jak w innych monografiach, Kolberg oparł się na licznych publikacjach, zarówno sobie współczesnych jak i znacznie dawniejszych. Część z nich cytował lub streszczał w tomie, a inne wymienił jedynie w opisie kraju. W przypisach źródłowych zamieszczono uzupełnienia i wyjaśnienia do przywołanych przez Kolberga not bibliograficznych. W ostatniej części tomu 78 zamieszczono aneks zawierający dwie recenzje, których autorami byli wybitni przedstawiciele ówczesnego świata nauki, Hieronim Łopaciński i Jan Karłowicz, a także wykaz prac cytowanych i odnotowanych przez Kolberga w tomie 22 i w rękopisach. Indeksy (nazw geograficznych oraz incipitów pieśni) obejmują materiał z tomu wydanego w XIX wieku oraz z tomu suplementowego. Na wkładce znalazły się ryciny przedstawiające postacie mężczyzn i kobiet w strojach regionalnych, których Kolberg nie zdołał opublikować w swojej monografii, oraz ilustracje ukazujące rękopisy, w tym manuskrypty dotyczące tańców kujawskich.